Alsof de tijd er heeft stilgestaan. Het kleine openluchtmuseum met authentieke vakwerkhuizen in Simpelveld. Gesticht in 1980 door Theo Berkers als vluchtplaats uit onze welvaartsmaatschappij met geestdodend werk, overdreven consumptiebehoefte, uitputting van het milieu, stress en vervreemding van de natuur.
Alles draait tegenwoordig om de economie. Als je kijkt naar de betekenis van het woord economie; de wetenschap die zich bezighoudt met de verdeling van schaarse middelen, dan kun je toch niets anders concluderen dan dat de economie kapot is. Amazon en co vernietigen producten om schaarste in stand te houden. We gooien producten weg die voor andere mensen waarde hebben. Zelfs geld is niet meer schaars; met een negatieve rente moeten vermogenden betalen als ze sparen of uitlenen. Met als gevolg dat kapitaal niet meer gebruikt wordt als reserve of om te investeren maar om te speculeren. En onze overheid doet er vrolijk aan mee door grote bedrijven waar stelselmatig alle reserves uitgekeerd worden aan aandeelhouders te ondersteunen met belastingvoordelen en subsidies.
In de wasserette een heus strijkijzer-oplaadstation. En dan weet je weer hoe het strijkijzer aan zijn naam komt.
Theo Berkers heeft het over geestdodend werk. Het plezier in arbeid, bezig zijn, creëren, buiten zijn, gewassen zien groeien, voldoening van je werk, het lijkt volledig verdwenen.
We hebben tegenwoordig bezorgers die in aftandse bussen door de straten racen en pakjes proberen af te leveren bij consumenten die niet thuis zijn. Pakjes waarvan een groot deel weer retour gaat. De arbeidsmigrant die om 03:30 's ochtends op moet staan om op tijd in het distributiecentrum 80 km verderop te zijn om retouren af te handelen. Een beschadigde verpakking is voldoende om het product af te danken. Werknemers mogen niets van wat vernietigd gaat worden mee naar huis nemen.
Ik dwaal af. Het was een leuke zondagmiddag. Met lekkere vlaai die ter plekke wordt gebakken in een sjansenoven. Vrijdag wordt ie opgestookt, zaterdag worden de vlaaien gebakken en toen wij de oven bekeken was ie nog steeds warm (120 graden). Chamotte-steen houdt de warmte goed vast!
Een deel van de vulling voor de vlaaien wordt nog ter plekke ingemaakt zo te zien aan de potten in de kelder.
De fruitpers en de ijzeren ketel in de stroopstokerij. En dan weet je gelijk waarom appelstroop vroeger meer ijzer bevatte!
De plantenperkjes waren op het hele terrein aangelegd met wijnflessen. Hier zie je de kruidentuin.
De aardperen stonden in bloei. Dat vond ik bijzonder want in onze tuin bloeien ze nooit. Misschien is dat wel de reden waarom ik van die grote aardperen oogst, er gaat geen energie in de bloei zitten...
Vermoed dat ik een 'veredelde' soort heb want de aardperen die ik jaren geleden pootte kwamen uit de supermarkt.
Tot slot nog een fotootje gemaakt van de schoonmaakmiddelen van vroeger. Zo'n foto zocht ik nog voor een stukje over plastic schoonmaakflessen.
Het openluchtmuseum is alleen op zondagmiddag open voor vrij bezoek. En helaas alweer bijna einde seizoen... Met groepen kun je een afspraak maken. Of volg er een cursus vlaai bakken.
