Ik had 2 grote zakken met ongesneden boerenkool in mijn groenten-abonnement van Odin en pakte daarom het boek Honger! waar ik eerder over schreef. Maar boerenkool stond er niet in. Even googlen leerde dat het in België krulkool heet en niet zo vaak gegeten wordt als hier. Boerenkool is een typische Nederlandse groente. Meestal koop je hem gesneden. Zelf snijden is veel werk, maar wel lekkerder!
Voor als je eens wat anders dan stamppot wilt maken van boerenkool of geen zin hebt om de boerenkool uit je moestuin te snijden, hierbij een makkelijk recept uit het moestuinboek van Annemiek van Deursen.
Foto's verschenen eerder in mijn andere blog.
Ossengalzeep
Ik heb altijd gedacht dat Ossengal een merknaam was. Voor vlekkenzeep. Tot dat bij mij de galblaas verwijderd moest worden en ik de functie van gal opzocht:
Gal is een emulgator die helpt vet te verteren. Het maakt van grote bolletjes vet hele kleine bolletjes vet. Kleine bolletjes worden beter verdeeld in een waterige oplossing dan grote en de oppervlakte van het vet wordt vergroot waardoor enzymen er beter op in kunnen werken.
Dus, uhh, ja, in ossengalzeep zat vroeger echte gal. Van ossen. Gal helpt als emulgator vlekken te verteren....
Nu is dat allang geen ossengal meer vermoed ik. Want zoveel ossen zijn er tegenwoordig niet meer. Een os is een gecastreerde stier die door de mens als trekdier gebruikt werd. Bij Siderius gebruiken ze tegenwoordig rundergal. Met al dat vlees dat in Nederland gegeten wordt ruimschoots voorhanden.
Ossengal is een term geworden voor dit type emulgator. In heel wat zepen zit tegenwoordig de synthetische variant. Handig als je veganist bent. Alhoewel in het kader van het milieu het wellicht beter is om slachtafval te gebruiken dan om het synthetisch te produceren.
Ossengal in de schilderswereld:
Overigens kan een mens prima zonder galblaas. Het is de lever die de gal produceert. In de galblaas zitten de reserves die bij hoge vet-opname in één keer aangesproken kunnen worden.
Gal is een emulgator die helpt vet te verteren. Het maakt van grote bolletjes vet hele kleine bolletjes vet. Kleine bolletjes worden beter verdeeld in een waterige oplossing dan grote en de oppervlakte van het vet wordt vergroot waardoor enzymen er beter op in kunnen werken.
Dus, uhh, ja, in ossengalzeep zat vroeger echte gal. Van ossen. Gal helpt als emulgator vlekken te verteren....
Nu is dat allang geen ossengal meer vermoed ik. Want zoveel ossen zijn er tegenwoordig niet meer. Een os is een gecastreerde stier die door de mens als trekdier gebruikt werd. Bij Siderius gebruiken ze tegenwoordig rundergal. Met al dat vlees dat in Nederland gegeten wordt ruimschoots voorhanden.
Ossengal is een term geworden voor dit type emulgator. In heel wat zepen zit tegenwoordig de synthetische variant. Handig als je veganist bent. Alhoewel in het kader van het milieu het wellicht beter is om slachtafval te gebruiken dan om het synthetisch te produceren.
Ossengal in de schilderswereld:
Overigens kan een mens prima zonder galblaas. Het is de lever die de gal produceert. In de galblaas zitten de reserves die bij hoge vet-opname in één keer aangesproken kunnen worden.
Broodpudding
Sinds ik een stukje over oud brood schreef worden de korsten van het volkorenbrood dat we hier dagelijks eten niet meer weggegooid. Een reislustige in Zwitserland wonende vriendin die net terug was uit Engeland en het oude brood hier zag liggen vertelde enthousiast over de Engelse broodpudding die ze daar had gegeten. "Het smaakt naar wentelteefjes maar is veel makkelijker te maken".
Basis-ingrediënten:
1/2 liter melk
2 tot 4 eieren
oud brood (6 tot 15 sneetjes)
100 gram suiker
minimaal 1 theelepel koekkruiden (kaneel, vanille, nootmuskaat, gember o.i.d.)
Werkwijze:
Stop het hard geworden oude brood in een schone plastic zak en maak er een dansje op (tip van Annemiek). Breek de te grote stukjes die overblijven (meestal van brood dat nog niet helemaal uitgedroogd was) in kleinere stukjes.
Laat het brood even weken met de melk. Mix eerst de eieren erdoor en dan de rest van de ingrediënten.
Doe de massa in een ingevette bak- of puddingvorm en bak circa 45 minuten op 200 graden in de oven.
Variatie:
Het soort brood en de hoeveelheid mag je helemaal zelf invullen. Hoe minder brood, hoe smeuïger het wordt. Hoe meer brood je gebruikt, hoe steviger de pudding wordt. Het gaat dan meer richting broodtaart.
Je kunt van alles toevoegen; rozijnen, nootjes, gebakken stukjes appel, gember, stukjes chocolade enz. Eventueel kun je bovenop een laagje suiker met boter strooien.
Voor een hartige variant de suiker vervangen door geraspte kaas en andere kruiden gebruiken. Je kunt kikkererwten, gebakken plakken aubergine, pompoen enz. toevoegen.
Voor andere ideeën met oud brood en hoe je het moet bewaren zodat het niet gaat beschimmelen; kijk hier.
Basis-ingrediënten:
1/2 liter melk
2 tot 4 eieren
oud brood (6 tot 15 sneetjes)
100 gram suiker
minimaal 1 theelepel koekkruiden (kaneel, vanille, nootmuskaat, gember o.i.d.)
Werkwijze:
Stop het hard geworden oude brood in een schone plastic zak en maak er een dansje op (tip van Annemiek). Breek de te grote stukjes die overblijven (meestal van brood dat nog niet helemaal uitgedroogd was) in kleinere stukjes.
Laat het brood even weken met de melk. Mix eerst de eieren erdoor en dan de rest van de ingrediënten.
Doe de massa in een ingevette bak- of puddingvorm en bak circa 45 minuten op 200 graden in de oven.
Variatie:
Het soort brood en de hoeveelheid mag je helemaal zelf invullen. Hoe minder brood, hoe smeuïger het wordt. Hoe meer brood je gebruikt, hoe steviger de pudding wordt. Het gaat dan meer richting broodtaart.
Je kunt van alles toevoegen; rozijnen, nootjes, gebakken stukjes appel, gember, stukjes chocolade enz. Eventueel kun je bovenop een laagje suiker met boter strooien.
Voor een hartige variant de suiker vervangen door geraspte kaas en andere kruiden gebruiken. Je kunt kikkererwten, gebakken plakken aubergine, pompoen enz. toevoegen.
Voor andere ideeën met oud brood en hoe je het moet bewaren zodat het niet gaat beschimmelen; kijk hier.
Lijm
Bandenplaklijm
Het tubetje lijm waarmee je fietsbanden repareert wordt na verloop van tijd hard. Dat komt omdat, zodra je het tubetje hebt opengeprikt, het oplosmiddel van de lijm verdampt. Dit verdampen gaat heel langzaam, dwars door het kunststof schroefdopje heen. Je kunt het voorkomen door een stukje aluminiumfolie tussen dop en opening te schroeven.
(Dit geldt voor alle lijmen in een metalen tube en een plastic schroefdopje).
Secondelijm
Die plakt zo goed en snel dat je voordat je het weet de dop hebt vastgeplakt. De tip hiervoor kwam via Twitter:
Bewaar lijmen zo koel mogelijk doch boven het vriespunt. Hoe lager de temperatuur hoe langer de lijm bruikbaar blijft omdat lijm bij lage temperaturen minder of niet uithardt. Lijm kan water bevatten en dat is de reden waarom het niet in de diepvries mag, de structuur verandert dan.
Met melk kun je etiketten op potten en flessen lijmen.
Gemorste lijm kan zolang hij nog niet is uitgehard verwijderd worden met water (behanglijm, witte houtlijm) of aceton.
Voor oude en uitgeharde lijmvlekken van stickers, plakband en etiketten zie lijmresten verwijderen.
Het tubetje lijm waarmee je fietsbanden repareert wordt na verloop van tijd hard. Dat komt omdat, zodra je het tubetje hebt opengeprikt, het oplosmiddel van de lijm verdampt. Dit verdampen gaat heel langzaam, dwars door het kunststof schroefdopje heen. Je kunt het voorkomen door een stukje aluminiumfolie tussen dop en opening te schroeven.
(Dit geldt voor alle lijmen in een metalen tube en een plastic schroefdopje).
Secondelijm
Die plakt zo goed en snel dat je voordat je het weet de dop hebt vastgeplakt. De tip hiervoor kwam via Twitter:
Ik krijg de dop niet los. Die zit vastgelijmd. pic.twitter.com/4UJ4HFBRvB— Martine Bakx (@Artoek) 17 augustus 2017
Dit geldt voor alle lijmverpakkingen waar de dop muurvast zit en de inhoud nog vloeibaar is.Met speld mini gaatje prikken, druppeltje lijm met sateprikker oppakken en aanbrengen dan tape op gat. In koelkast bewaren. Vlg X idem.— Wilko Evers (@WilkoEvers) 17 augustus 2017
Bewaar lijmen zo koel mogelijk doch boven het vriespunt. Hoe lager de temperatuur hoe langer de lijm bruikbaar blijft omdat lijm bij lage temperaturen minder of niet uithardt. Lijm kan water bevatten en dat is de reden waarom het niet in de diepvries mag, de structuur verandert dan.
Met melk kun je etiketten op potten en flessen lijmen.
Gemorste lijm kan zolang hij nog niet is uitgehard verwijderd worden met water (behanglijm, witte houtlijm) of aceton.
Voor oude en uitgeharde lijmvlekken van stickers, plakband en etiketten zie lijmresten verwijderen.
Bladeren door het boek
Tsja, als je online een boek koopt dan kun je er niet van te voren doorheen bladeren.
Daarom heb ik dat voor je gedaan! Filmpje!
Daarom heb ik dat voor je gedaan! Filmpje!
Honger!
Jazekers. Vandaag een kookboek-recensie op het tipjesblog waar zelden recepten op staan omdat het geen kookblog is hè... Maar voor Honger! van Mme Zsazsa maak ik graag een uitzondering.
Okay okay okay, ook een minuscuul minpuntje. Het verschil in recht en cursief bij de paginanummers in het register vind ik te summier. Het hele gerecht in cursief lettertype had ik duidelijker gevonden.
Het blog van Mme Zsazsa.
Het boek van Mme Zsazsa:
Wat! Een! Geweldig! Boek!
Ik had het gevraagd voor mijn verjaardag. Het leek me wel wat omdat ik dankzij mijn groente-abonnement bij Odin en mijn aanmoddermoestuintje regelmatig met een groente in mijn handen sta en inspiratie nodig heb. Ik google dan op de desbetreffende groente naar recepten maar het resultaat is niet altijd het "je van dat". Bij Google staan niet de lekkerste recepten bovenaan vermoed ik, maar de beste SEO-geoptimaliseerde.
Het register van Honger! is werkelijk heel praktisch. Hatsjekedie, de recepten staan ingedeeld op ingrediënt. Heb je bietjes, dan kun je in één oogopslag zien wat je er allemaal mee kunt maken.
Daarbovenop is de indeling van het boek al net zo handig. Vier hoofdstukken; pasta, granen&rijst, groenten en peulen. En die weer onderverdeeld in seizoenen. Hoe overzichtelijk wil je het hebben?
"Hét boek voor wie vaker vegetarisch wil koken" staat er op de achterflap. Ik kook best vaak vegetarisch, tot ongenoegen van man en kinders. Maar hé, na al dat nieuws over stalbranden en toestanden in slachthuizen mopperen ze daar toch wat minder over. En Mme Zsazsa verwoordt mijn gevoel daarover perfect "op zich ben ik niet tegen het eten van vlees, ik kan mij gewoon niet meer verzoenen met de ecologische impact van de vleesindustrie en de manier waarop er met dieren wordt omgegaan". Amen.
Het is een prachtig boek. Mooi vormgegeven, vrolijke tekeningetjes en blije, gelukzalige foto's. Geschreven in sappig Belgisch. Je blijft er in bladeren en lezen.
Vanavond staat de chipsschotel hier op het menu. Met torillachips als bodem. Wie verzint dat nou?
Slechts één ding mis ik. Recepten met het groene blad van de Oostindische Kers! Omdat die plant door mijn tuin woekert. En ik niets anders weet te verzinnen dan wraprolletjes om het in te verwerken.
Het register van Honger! is werkelijk heel praktisch. Hatsjekedie, de recepten staan ingedeeld op ingrediënt. Heb je bietjes, dan kun je in één oogopslag zien wat je er allemaal mee kunt maken.
Daarbovenop is de indeling van het boek al net zo handig. Vier hoofdstukken; pasta, granen&rijst, groenten en peulen. En die weer onderverdeeld in seizoenen. Hoe overzichtelijk wil je het hebben?
![]() |
Handig, alle eetbare bloemetjes bij elkaar. |
Het is een prachtig boek. Mooi vormgegeven, vrolijke tekeningetjes en blije, gelukzalige foto's. Geschreven in sappig Belgisch. Je blijft er in bladeren en lezen.
Vanavond staat de chipsschotel hier op het menu. Met torillachips als bodem. Wie verzint dat nou?
Slechts één ding mis ik. Recepten met het groene blad van de Oostindische Kers! Omdat die plant door mijn tuin woekert. En ik niets anders weet te verzinnen dan wraprolletjes om het in te verwerken.
Okay okay okay, ook een minuscuul minpuntje. Het verschil in recht en cursief bij de paginanummers in het register vind ik te summier. Het hele gerecht in cursief lettertype had ik duidelijker gevonden.
Het blog van Mme Zsazsa.
Het boek van Mme Zsazsa:
Recensies
Ontwerpen, bedenken, uitwerken, ik vind het allemaal prachtig en fijn om te doen. Maar nou komt voor mij het moeilijkste gedeelte. Het boek verkopen. Marketing. Promotie...
Recensies (reviews) zijn een goed middel voor meer naamsbekendheid en zijn dus van harte welkom!
- Dat kan onder dit bericht bij de reacties.
- Of bij Nageluk op BoekenBestellen. Hier ga je rechtstreeks naar de reviewpagina.
- Of op de Facebookpagina van Nageluk. Hier ga je rechtstreeks naar de reviewpagina.
Afgelopen vrijdag (10 november) zijn de boeken hier binnengekomen en verstuurd naar de crowdfunders. Toen ik maandag mijn computer aanzette was ik blij verrast met de mail van Wil K. De eerste echte recensie! Tenminste als ik familie en vrienden niet meetel.
"Zaterdag heb ik je mooie boek ontvangen en ik ben er erg blij mee ook met de extra kaarten en het was zo leuk ingepakt, dank hiervoor. Nu heb ik zojuist weer een boek besteld maar nu voor XXX in Eindhoven en ik hoop dat zij het net zo leuk zal vinden. Verstandig dat je het in eigen beheer doet."
Clarien Cornelisse
"Heb er gisteravond de hele avond in gebladerd. Veel
dingen doe en wist ik al, maar ook heel veel is nieuw. En wat zo fijn is, alles
bij elkaar, mooi gerubriceerd. Daar heb je heel wat werk in gestoken!
Hij komt hier standaard op de eettafel te liggen en je
zal zien dat de hele familie erin gaat bladeren. Wat ze van hun moeder niet
aannemen nemen ze misschien wel van jou aan! :D:D"
Annemiek van Deursen
"Het is een pracht boek om steeds bij de hand te hebben en nooit uit want het is een naslagwerk... De tekeningen zijn grappig en de tekst leest gemakkelijk. Het is een gezellig boek waar je heel veel tipjes en wetenswaardigheden in vinden kan."
Annemiek van Deursen
"Het is een pracht boek om steeds bij de hand te hebben en nooit uit want het is een naslagwerk... De tekeningen zijn grappig en de tekst leest gemakkelijk. Het is een gezellig boek waar je heel veel tipjes en wetenswaardigheden in vinden kan."
De prijs van het boek
Ik heb lang gedubd over de verkoopprijs. Ik realiseer me dat € 22,95 voor een paperback ietwat aan de hoge kant is...
Het oorspronkelijke plan was een luxer boek. Vierkant. Met harde kaft. Met foto's. En dan rond de € 25,- verkoopprijs. Maar het bleek niet zo makkelijk om geld op te halen voor de drukkosten. En gaandeweg heb ik besloten om het boek niet via Bol en het Centraal Boekenhuis te verkopen omdat zij meer overhouden aan de verkoop van een boek dan ikzelf. Terwijl ik degene ben die het geschreven heeft, de drukkosten heeft betaald, de opslag betaalt en het voorraadrisico loopt. Dat voelt niet okay. Dan maar minder boeken verkopen.....
Ik geef het boek in eigen beheer uit en ik verwacht geen enorme aantallen te verkopen. Daarom is het een paperback geworden zonder foto's -maar mèt zwart-wit illustraties- en heeft het deze verkoopprijs.
De boeken komen morgen binnen!
(Voor)verkoop via deze link, dat is nog inclusief verzendkosten. Als je wilt combineren met iets anders uit de webwinkel of komt ophalen wacht dan even met bestellen totdat de boeken er daadwerkelijk zijn. Het is inmiddels de verkooplink en exclusief verzendkosten.
Herfstbladeren
O, ik hoor de bladblazers weer. Ik zie mensen gevallen bladeren uit de tuin harken. Kliko's worden gevuld met bladeren. Natuurlijk haal je blad weg op plaatsen waar het in de weg ligt en op bestrate stukjes tuin. Maar op de blote aarde? Dat is toch geen lelijk gezicht? Daar verteert het toch vanzelf?
Je kunt een egelhuis isoleren met herfstbladeren. Hoe meer bladeren hoe beter.
Behalve goed voor de beestjes is het ook goed voor je planten. De beestjes zetten de bladeren namelijk om in voeding. Dus huppekee, die bladeren van de oprit, strooi ze onder de struiken waar de wind ze niet naartoe blaast of gooi ze op de composthoop. Hier verdwijnt een groot deel in de kippenren, iedere keer weer goed voor een uurtje kippenvertier.Iets doen voor de bedreigde insectenstand moeilijk? Kul! Begin eens om de gevallen bladeren tussen de planten in de borders te laten liggen. pic.twitter.com/v33PP9rPGZ— Rob (@BoswachterRob) 1 november 2017
Je kunt een egelhuis isoleren met herfstbladeren. Hoe meer bladeren hoe beter.
Winterverblijf voor de pindakaas-#egel in orde gemaakt pic.twitter.com/f1eRwFatKE— Martine Bakx (@Artoek) 8 november 2017
De luizenzak
Ruim 5 jaar geleden alweer schreef ik een stukje over de luizenzak. Wat ik al een tijdje vermoedde, dat de luizenzak niet werkte, werd bevestigd door het RIVM. De reacties op het stukje waren bizar. Het leek wel de luizenzakmaffia. Luizenzakverkopers willen natuurlijk niet blijven zitten met hun voorraad. En scholen (inclusief de school waarop mijn kinderen zaten) en crèches hadden net die overbodige zakken aangeschaft en wilden het niet geloven/toegeven.
Ik vermoedde het al een tijdje omdat de oudste dochter pas ná de introductie van de luizenzak voor het eerst luizen kreeg. Ze ging toen al jarenlang naar crèche en school. En er waren wel eens levende luizen bij iemand in de luizenzak aangetroffen door de luizencommisie op school. Iemand met een zeer ernstige besmetting want er zaten ook haren mèt eitjes in de zak.
Luizen zitten voornamelijk op het hoofd. Die enkele luis die al op een jas zit gaat zo snel mogelijk op zoek naar een warm vochtig hoofd omdat ie anders onderkoeld raakt, uitdroogt of verhongert. Zit zo'n luis opgesloten in een zak, waarin het wat warmer en vochtiger blijft dan de omgeving, dan overleeft hij langer en dient het warme hoofd zich vanzelf weer aan als de jas aangetrokken wordt...
Weten wat wel werkt tegen hoofdluizen? Lees het artikel over hoofdluizen. Ik kan verklappen dat het vooral kammen, kammen en nog eens kammen is.
Ik vermoedde het al een tijdje omdat de oudste dochter pas ná de introductie van de luizenzak voor het eerst luizen kreeg. Ze ging toen al jarenlang naar crèche en school. En er waren wel eens levende luizen bij iemand in de luizenzak aangetroffen door de luizencommisie op school. Iemand met een zeer ernstige besmetting want er zaten ook haren mèt eitjes in de zak.
Luizen zitten voornamelijk op het hoofd. Die enkele luis die al op een jas zit gaat zo snel mogelijk op zoek naar een warm vochtig hoofd omdat ie anders onderkoeld raakt, uitdroogt of verhongert. Zit zo'n luis opgesloten in een zak, waarin het wat warmer en vochtiger blijft dan de omgeving, dan overleeft hij langer en dient het warme hoofd zich vanzelf weer aan als de jas aangetrokken wordt...
Weten wat wel werkt tegen hoofdluizen? Lees het artikel over hoofdluizen. Ik kan verklappen dat het vooral kammen, kammen en nog eens kammen is.
Abonneren op:
Posts (Atom)